พิจิตร เก็บดอกงิ้วขายปีละครั้ง

พิจิตรดอกงิ้วที่กำลังออกดอกเบ่งบานสีแดงสะพรั่ง เป็นอีกหนึ่งวัตถุดิบที่จะได้กินกันปีละครั้งเท่านั้นช่วงเวลาในการเก็บดอกงิ้วจะอยู่ระหว่างเดือนมกราคมถึงกุมภาพันธ์ และด้วยความที่หากินยาก ชาวบ้านจึงนิยมนำไปตากแห้งเพื่อส่งจำหน่าย

ที่บ้านวังสำโรงอำเภอตะพานหินจังหวัดพิจิตรชาวบ้านที่ว่างจากทำนาออกมาหาเก็บดอกงิ้วเพื่อนำไปตากแห้งและนำไปขายซึ่งดอกงิ้วจะมีลักษณะกลีบดอกสีแดงดอกละประมาณ 5 กลีบออกดอกเป็นกลุ่มๆ ตรงปลายกิ่งของต้นงิ้วที่มีความสูงประมาณ 15-25 เมตร ส่วนใหญ่จะพบมีการปลูกเฉพาะภาคเหนือบางที่เท่านั้น จึงพบเห็นต้นงิ้วได้ยากในปัจจุบัน ส่วนที่นำมารับประทานคือส่วนเกสรดอกงิ้ว และในการเก็บดอกงิ้วซึ่งไม่จำเป็นต้องปีนต้นงิ้วขึ้นไปเก็บ เพราะสามารถเก็บดอกงิ้วที่ตกอยู่ใต้ต้นมาได้เลย เมื่อเก็บดอกงิ้วมาแล้วเด็ดเอากลีบออกเหลือแต่เกสรสีน้ำตาลด้านใน นำมาตากแดดให้แห้งสนิท แต่ก่อนนำไปทำอาหารให้แช่น้ำค้างคืนให้นุ่มก่อน

ลุงสาโรจน์  ชาญเชี่ยว 

ลุงสาโรจน์  ชาญเชี่ยว ชาวบ้าน ตำบลวังสำโรง อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร เล่าว่า ดอกงิ้วที่ตนเองกำลังนั้นเป็นวัตถุดิบสำหรับการปรุงอาหารของชาวเหนือเช่นขนมจีนน้ำเงี้ยวและอาหารล้านนาอื่นๆอีกหลายอย่างโดยจะเก็บดอกงิ้วแล้วแกะกลีบของดอกงิ้วออกเพื่อจะเอาไปตากแห้งโดยสามารเก็บได้วันละ30-40กิโลกรัมเมื่อนำไปตากแห้งแล้วจะเหลือน้ำหนักแค่ประมาณ 3-4 กิโลกรัมและจะนำไปจำหน่ายในราคากิโลกรัมละ200บาทสามารถหาเงินในช่วงที่ไม่ได้ทำนาถึงวันละ600-800บาท

สำหรับดอกงิ้วเป็นส่วนประกอบสำคัญของขนมจีนน้ำเงี้ยวและอาหารล้านนาอื่นๆ จริงๆ แล้วสามารถกินได้ทั้งดอกงิ้วสดและดอกงิ้วแห้ง มีกลิ่นและรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของอาหารล้านนา ดอกงิ้วสดต้มกินเหมือนผักต้มจิ้มกินกับน้ำพริกใส่ในแกงส้มหรือแกงแค ส่วนดอกงิ้วแห้งมักใส่ต้มกับแกงที่มีน้ำอย่างแกงน้ำเงี้ยวเป็นต้น